Natuurlijk heb ik ook GIMP op mijn MacBook staan. Deze open source equivalent van PhotoShop biedt voor mij echter te veel functionaliteiten en vraagt teveel tijd om het goed te doorgronden. Als je op zoek bent naar een online editor waarmee je basishandelingen kunt uitvoeren met afbeeldingen dan is PicMonkey een prima alternatief. Beperkt maar krachtig.
PicMonkey is gemaakt door de ontwikkelaars van Picnik, een erg fijne editor. Deze editor is echter in 2010 gekocht door Google en is nu deels overgenomen in Google+. De site Picnik is dit jaar gesloten, zie voor uitleg hierover de site van Picnik. PicMonkey gebruik ik vooral veel als ik een aantal afbeeldingen verwerk in een leeromgeving of blogpost en ik wil ze een consistente look geven. Bijvoorbeeld wil ik dat alle afbeeldingen dezelfde afmetingen hebben en afgeronde hoeken met een schaduw. Dan is PicMonkey de snelste en eenvoudigste tool waarmee ik dit kan doen. Nu nog gratis te gebruiken maar het lijkt erop dat ze hetzelfde fremium model willen gaan invoeren dat Picnik ook had: een grote set aan functionaliteiten kun je gratis gebruiken en voor een beperkt jaarlijks bedrag kun je een rijkere set aan functionaliteiten gebruiken.
In de screencast laat ik een paar van de mogelijkheden zien. Welke tools gebruik je vooral voor dit soort klusjes?
Van 21 t/m 24 oktober 2011 vond het inspirerende congres Learning 2011 plaats in Orlando. De inhoudelijke hoogtepunten heb ik weergegeven in dit fotoverhaal. In minder dan 5 minuten bent u weer op de hoogte.
U vindt de inhoud van verschillende sessies in de Learningwiki. Verder is er van een aantal plenaire sessies een video-opname gemaakt en deze video’s zijn in korte fragmenten opgedeeld zodat ze eenvoudig en snel zijn terug te kijken. Bij deze een overzicht van de video’s.
Tenslotte vindt u de foto’s die ik gemaakt heb op Learning 2011 op mijn Flickr-pagina. Allemaal met Creative Commons licentie. U kunt de hele set bekijken of direct de slideshow starten.
Vorige week heb ik samen met Rob Houbenvoor een kleine groep van het DaCapo College een tweedaagse studiedag georganiseerd over ICT en leren. Basisgedachte is dat de deelnemers de beweging naar een zinvol gebruik van ICT binnen leersituaties inzetten en als ambassadeurs met hun collega’s zoeken naar waardevol gebruik. Uitgangspunt is om docenten en leerlingen te laten leren m.b.v. ICT. Belangrijk is dat docenten en leerlingen bestaande tools en content gaan gebruiken. Er is namelijk zoveel goeds te vinden. Je hoeft niet alles zelf te maken vanaf scratch.
Hergebruik van materiaal
De eerste dag hebben we gekeken naar verkrijgbare online tools én naar verkrijgbare content. Belangrijk daarbij is dat je goed let op de rechten van het (leer)materiaal dat je tegenkomt. Als iemand iets heeft gemaakt liggen de rechten (in veel landen waaronder Nederland) bij die persoon en mag je als docent niet zomaar het materiaal gebruiken. Maar gelukkig kan het ook anders, zie het filmpje over Copyright & Creative Commons:
Dit is belangrijk als je zelf (leer)materiaal maakt. Je kiest zelf dat je wel onder bepaalde condities je werk wilt delen. Je werk is wel beschermd maar biedt ook veel mogelijkheden. Op die manier deel je kennis. Volgens mij schieten we er allemaal iets mee op. Op veel sites zoals Flickr kun je als maker aangeven dat je je foto’s onder Creative Commons licentie publiceert.
Zelf Creative Commons licentie uitkiezen
Als je gelooft dat delen voor iedereen wat oplevert kun je het materiaal wat jij maakt (e-Learning modules, teksten, foto’s, video’s, muziek, etc.) publiceren onder een Creative Commons licentie. Op de Nederlandse site van Creative Commons kun je op een eenvoudige manier een licentie kiezen. Je maakt een paar keuzes (welke licentie wil je precies en welke knop wil je) en je kunt direct een stukje HTML-code genereren dat je vervolgens weer op o.a. een website kunt zetten.
Als je de HTML-code plakt op je website wordt er een knop zichtbaar die verwijst naar de gekozen licentie. Een bezoeker klikt op de knop en hij weet direct hoe jij de rechten geregeld hebt. Bij mij zie je op dit blog deze knop staan:
Zelf Creative Commons materiaal gebruiken!
Als je zelf op zoek bent naar bruikbaar materiaal (voor lesmateriaal, presentaties etc.) dan kun je bijvoorbeeld op een site als Flickrzoeken naar materiaal dat onder een bepaalde CC-licentie is uitgebracht. Niet alle sites bieden helaas deze mogelijkheid. Sterker nog, een site als Vimeo waar ik een betaald account heb, kent niet de mogelijkheid om duidelijk te maken dat de door jou gemaakte video’s onder een CC-licentie moeten worden uitgebracht. Het is mij onduidelijk waar de rechten liggen op je materiaal!
Tweede interessante optie is om te kijken op de Creative Commons website waar werk vanuit verschillende sites te vinden is. Via een duidelijke zoekmachine kun je bij werk van verschillende sites uitkomen. Pas heb ik op deze manier zelf een liedje gezocht dat ik vervolgens in een videofilm heb verwerkt.
Creative Commons steunen?
Als je net als ik deze filosofie van delen een warm hart toedraagt is het goed om al het materiaal wat je maakt beschikbaar te stellen via een CC-licentie. Maar je kunt ook financieel de non-profit Creative Commons organisatie steunen door lid te worden van het Creative Commons Network. Dit kan vanaf 75$ per jaar. Lid worden of 25$ doneren doe je hier. Je kunt dan ook nog een paar dingen krijgen zoals een shirtje. 😉 Daarnaast krijg je een pagina waarnaar je kunt linken vanaf je blog of website. Deze pagina is dan ook toegankelijk via een CC-Network knop.
Een prachtige uitleg en voorbeeld is overigens A Remix Manifesto, een film over nieuwe wereld van het delen. Prikkelend!
O ja, nog een mooi project: Open Educational Resources (OER), hier is de CC-licentie gekoppeld aan leermateriaal. Zoek en vind. Hun slogan is iets moois om mee af te sluiten:
Wat vind jij van het delen van je materiaal? Doe je dit of kies je er bewust niet voor?
Voor kleine kinderen valt het niet mee om zich ergens mentaal op voor te bereiden. Zo ook voor mijn 3-jarige zoon die een eenvoudige medische ingreep moest krijgen: het onder narcose plaatsen van buisjes in zijn oren. Het samen maken van een fotoverhaal zorgde voor houvast.
Visualiseren
Om je ergens op voor te bereiden is visualisatie een goede methode. We hebben allemaal wel eens van te voren in onze gedachten een heel moeilijk gesprek of presentatie voorbereid. Misschien bedacht je waar je stond, wat je aanhad, welke stappen je achter elkaar zou gaan zetten. Ook in sport speelt visualisatie een rol. De website www.peak-experience.nl noemt de volgende resultaten:
Techniek verbeteren: sporters die hun techniek zowel visualiseren als echt trainen gaan meer vooruit dan sporters die alleen echt trainen
Tactische voorbereiding: de wedstrijd mentaal al ‘doornemen’ helpt je om sneller te reageren in de echte wedstrijd
Emotioneel voorbereiden (’tunen’): door visualisatie kom je al in de juiste emotionele staat voor de wedstrijd
Zelfvertrouwen vergroten: visualiseren van een goede wedstrijd kan je zelfvertrouwen vergroten
Russische onderzoekers vonden dat mentale visualisatie zelfs meer effect had dan extra fysieke training. Ze concludeerden zelf:
that mental images can act as a prelude to muscular impulses.
Zelf heb ik in een opleidingsconcept voor gedetineerden wel eens de vorm visualisatie gebruikt om mensen te laten nadenken over hun toekomst. Lerenden konden een beeldverhaal maken van een periode in de toekomst. Op die manier laat je mensen nadenken en bewust bepaalde scenario’s doorlopen. Eenvoudige afbeeldingen geven houvast.
Eigen fotoverhaal: “Midas gaat naar het ziekenhuis”
Het plaatsen van buisjes (zie uitleg op KNO-site) is een eenvoudige medische ingreep maar voor een 3-jarige jongen is het wel een spannende belevenis. Er bleek een aardig boekje te zijn om hem voor te bereiden maar dat was even niet leverbaar. Ook had ik in mijn eigen kinderboeken nog een Nijntje gevonden rondom het thema Ziekenhuis. Dit ging alleen over een zere keel.
De oplossing was om dan zelf maar iets te maken. Geen Nijntje maar Midas.
Met de brief met stappen van het ziekenhuis in de hand, de fotocamera en het fantastische programma Comic Life (voor Mac én PC) zijn we begonnen. Eerst besproken wat er ging gebeuren en waarom. Midas mocht uitkiezen wat hij meenam (knuffels, boekje, snoepje) en daar hebben we foto’s van gemaakt. Stap voor stap hebben we beelden gezocht bij activiteiten in het ziekenhuis. Sommige afbeeldingen hebben we gezocht op internet (van bijvoorbeeld mondkapjes voor de narcose) en hij mocht dan uitkiezen welke we gingen gebruiken. Als laatste hebben we de teksten erbij gezet en hebben we het verhaal doorgelezen. Op de ochtend van de ingreep hebben we het geprinte exemplaar doorgekeken. Dit visuele stappenplan heeft hij ook meegenomen naar het ziekenhuis.
Conclusie
Het zelf maken van zo’n verhaal is voor zo’n kleine jongen een tastbare en begrijpelijke manier om zich voor te bereiden op zo’n spannende gebeurtenis. Ik had het idee dat hij hierdoor wat meer grip kreeg op het geheel. Je kunt zo samen de stappen in de toekomst benoemen, visualiseren en bespreken. Maakt het inzichtelijk. Het was eenvoudig en relatief snel te maken. De ingreep zelf ging overigens goed en Midas hoort weer als de beste!
Wat denken jullie; kun je dit soort verhalen/scenario’s ook inzetten op school of in je organisatie? Misschien om docenten voor te bereiden op een aankomende innovatieve verandering, of afdelingen bezig te laten zijn met op handen zijnde reorganisatie? Of om iemand zijn persoonlijke groeipad visueel en mentaal te laten verkennen?
De pagina’s heb ik hieronder in een filmpje bijeen gezet (klik op de play-knop en de volgende pagina verschijnt na een korte wachttijd):
Iedereen kent wel de sites waar zogenaamde markers instaan die met behulp van je webcam zorgen voor een waar mediaspektakel. Al eerder schreef ik over varianten waarbij brandweerlieden werden getraindmet behulp van ‘augmented reality’. Nu is er een eenvoudig boekje van de NCDO en de HIER Klimaatcampagne. Gratis op te halen bij Selexyz boekhandels.
In het boekje staat het zo verwoord:
Neem dit boekje mee naar daarbenik.nl. De simpele zwart-wit afbeeldingen ontvouwen zich dan tot een unieke ervaring, waarbij je ‘daar’ in je handen houdt.
Je ziet in de video dat een stem een verhaal vertelt, er achtergrondgeluiden te horen zijn en dat dit gecombineerd worden met foto’s die soms nog bewegen. Zou dit iets zijn voor de educatieve uitgeverijen? Misschien een mooie manier om de prachtige papieren methodes te linken met de digitale wereld. Of zien kinderen die direct als een trucje en kijken ze net zo graag naar een video?
Met een groep van zo’n 15 jongeren een podcast maken in 1,5 uur tijd, kan dit? Ja, dat kan. Zelfs als ze nog niet eerder van een podcast hebben gehoord. Vandaag verzorgde ik samen met een andere ADE’er (= Apple Distinguished Educator) twee workshops aan kinderen in de leeftijd van 12 tot 18. Het evenement Picnic was er in 2 uitvoeringen en was gericht op nieuwe media, innovatie en creativiteit. Ik was op Picnic Young.
“Ik wil er nog wel graag 1 maken”
De locatie was prachtig maar niet optimaal voor zo’n workshop. De Westergasfabriek bestaat uit enorme hallen waar het niet eenvoudig is om je verstaanbaar te maken en waarbij afleiding op de loer ligt. De volgende dingen vielen me op bij de workshops:
kinderen hebben bijna geen technische uitleg nodig als ze met de Mac werken;
sommige kinderen waren erg bang om iets te maken wat een onvoldoende kwaliteit had. Een paar leerlingen bleven maar audio-fragmenten weggooien en hadden 5 minuten voor het einde nog niets;
kinderen bleven langer met een droge verkenning bezig. Zelfs als ze al mochten beginnen op de laptops kozen sommige groepjes ervoor om nog verder te gaan met het storyboard;
de kinderen waren ongelofelijk beleefd. Spraken je de hele tijd aan met mijnheer en bijna alle kinderen bedankten me gemeend;
de bijbehorende docenten lieten zich alleen zien als er expliciet naar hen gevraagd werd;
de bijbehorende docenten zeiden niet eens iets als ze met de groep een half uur te laat kwamen.
Maar het meest werd ik geraakt door het enthousiasme. Kinderen vinden het leuk om zelf een radiouitzending te maken. Net als wij vroeger op een cassettebandje vonden ze dit ook spannend en leuk. Ik heb kinderen enthousiast horen vertellen tegen hun docent dat ze dat ook op school wilden doen. Ze waren echt trots op wat ze gedaan hadden en de producten waren aangevuld met foto’s, geluiden en muziekjes. Een groep zei toen ik aangaf dat we bijna zouden stoppen: “Maar we willen er nog wel een maken!”.
Zelf maken, actief ermee bezig zijn. Samen een nieuwe werkelijkheid creëren werkt stimulerend. Het maken van een podcast is een goede methode die ook binnen bedrijven en scholen breder zou kunnen worden toegepast.
Wat is creativiteit?
Minister Plasterk kwam ook nog even langs en hield een kort praatje over creativiteit. En natuurlijk kwam het door hem geliefde Apple weer even voorbij.
Update: het filmpje van de man die van Eiffeltoren springt (referentie van Plasterk), vind je hier.
Er is al veel onderzoek gedaan naar de eventuele leereffecten van multimedia. 15 jaar geleden heb ik zelf een afstudeeronderzoek uitgevoerd naar de educatieve meerwaarde van het gebruik van animaties. De effecten kunnen op vele manieren worden bekeken.
Fantastische bron om veel te leren over het effect en gebruik van multimedia is de ‘The Encyclopedia of Educational Technology‘. Dit is een site met veel achtergrondinformatie en ook veel voorbeelden rondom e-Learning. Hierbij is veel te vinden over de inzet van multimedia.
Zelf leggen ze de site uit:
The Encyclopedia of Educational Technology (EET) is a collection of short multimedia articles on a variety of topics related to the fields of instructional design and education and training. The primary audiences for the EET are students and novice to intermediate practitioners in these fields, who need a brief overview as a starting point to further research on specific topics. Authors are graduate students, professors, and others who contribute voluntarily. Articles are short and use multimedia to enrich learning rather than merely decorate the pages.
Emotie, verhalen en onthouden
Tijdens presentaties over het educatief gebruik van multimedia gebruik ik vaak inzichten en voorbeelden die hieruit komen. Een prachtig artikel (vind ik) gaat over emotie, onthouden en verhalen. Op het einde wordt besproken op welke manier we met behulp van multimedia drama kunnen toevoegen aan een verhaal. Op deze manier wordt het leerrendement verhoogd omdat er een veel indringendere beleving ontstaat.
Als voorbeeld nemen ze een verhaal over de Tsunami en bieden dat in 3 varianten aan:
Drie varianten
Bij de eerste variant wordt de informatie alleen met behulp van de tekst aangeboden, in de tweede variant zie je dat foto’s worden gebruikt in combinatie met de tekst. Dit zorgt al voor een heel ander gevoel en maakt dat het verhaal aansprekender wordt en dat het beter blijft plakken. In de derde variant zie je een mix van tekst, afbeeldingen, achtergrondmuziek, stem en video.
Oordeel zelf en bezoek het artikel en klik door (onderaan de pagina) naar de 3 varianten.
Noot: inmiddels is er een nieuwe versie van deze fantastische encyclopedie gemaakt. Zie hier voor de nieuwe site. De inhoud komt niet helemaal overeen met de versie die in deze blogpost wordt genoemd.
Al weken gonsde het van de geruchten over een nieuwe iPhone. Op de Apple Worldwide Developers Conference (WWDC) zijn vandaag interessante producten aangekondigd waaronder laptops met een zeer lange baterrijduur, en natuurlijk de nieuwe iPhone.
Waarom komt dit op Leerbeleving?
Ten eerste omdat de berichtgeving vanaf dit congres interessant was. Er was bijvoorbeeld iemand die met zijn mobiele telefoon een live videoverslag streamde. Nu was de beeldkwaliteit belabberd maar de audio was prima. Hij maakte hiervoor gebruik van de gratis dienst Ustream.tv. Een jaar of 2 geleden heb ik dezelfde toepassing gebruikt om een presentatie live uit te zenden in een e-Learning traject. Is een aanrader.
Op een andere plek volgde ik een live verslag met foto’s en teksten. Het was door de iPhoneclub.nl gedaan. Hier werd Cover it Live gebruikt. Een mooie en strakke manier om teksten en foto’s te plaatsen op een bestaande webpagina. Ook dit zou prima kunnen in een leeromgeving. Ook deze tool is gratis te gebruiken. Natuurlijk werd er ook nog druk getwitterd.
Ten tweede verwacht ik dat de iPhone een verschil gaat maken in de wereld van e-Learning. De iPhone was de eerste telefoon waarbij internetten gewoon handig werkte. Met de apps en alle nieuwe functionaliteiten is de waarde als leerinstrument alleen maar toegenomen. Nu al leer je talen met de Teleac App (gratis), leer je een stropdas op verschillende manieren stroppen en doe je breinspelletjes. Met name het informeel leren kan goed gefaciliteerd worden met de iPhone.
Ik deel mijn ervaringen als de nieuwe iPhone binnen is en denk vast na over een goede nieuwe educatieve app. Als iemand nog een suggestie heeft dan hoor ik het graag!
Een CV-ketel bijvullen is een eenvoudige activiteit die alleen wat lastig wordt als je het al te lang niet hebt gedaan. In mijn geval constateer ik meestal een aantal keren dat de druk toch echt te laag is en pas als het wijzertje echt schrikbarend ver buiten de veilige zone is getreden, haal ik mijn waterpomptang tevoorschijn. Twijfel over de volgorde van de handelingen slaat dan toe.
Video-instructie
Vorige keer ben ik met mijn MacBook naar de zolder gegaan. Ik had een filmpje gevonden op de site van het bedrijf Feenstra met daarin een heldere stapsgewijze uitleg over het ontluchten en bijvullen van de ketel. Heel handig, al viel het op zolder wat tegen. Er bleken geen knoppen aanwezig te zijn om de video te bedienen. De video kon niet gepauzeerd worden, hij kon alleen worden herstart. Dit had als gevolg dat ik vaak het gehele filmpje weer afspeelde. Het was moeilijk om bij te houden welke stappen je nu precies had gedaan.
Video vs Foto’s?
Deze keer ben ik weer op de site gaan kijken en het bleek dat ze nu als aanvulling op de video het stappenplan in foto’s hadden weergegeven. Zelf noemen ze het een fotopresentatie. Dit werkt veel en veel prettiger. Als het gaat om procedures waarbij je de stappen uitlegt dan is video niet handig als het aantal stappen te groot wordt. Zeker als je de video niet kunt stopzetten of niet kan bladeren naar een bepaalde stap is het niet de handigste manier om je bij een taak te ondersteunen.
Het fotoverhaal doet het veel beter. Ik kan gemakkelijk een stap terug gaan en ik hoef alleen maar af en toe op mijn scherm te kijken. Dat scheelt ook als je je handen vol hebt. Zo wordt het een soort opsomming en dat werkt beter dan het verhaal dat wordt verteld door de video.
Foto’s (met tekst) wint in dit geval duidelijk van de video!
Bij aardrijkskunde op de basisschool leren we allemaal waar de grenzen liggen van landen en welk watertje waar precies loopt. Kleuren in de atlas geven mooi aan hoe hoog de bergen zijn. Maar moeten we niet eens op een andere manier naar dit soort kaarten kijken?
Via de blog van Hans de Zwart kwam ik op een fantastische site waar op een andere manier naar de wereld wordt gekeken. Zelf zegt de site www.worldmapper.org het volgende:
Worldmapper is a collection of world maps, using equal area cartograms where territories are re-sized on each map according to a particular variable.
Er zijn nogal wat variabelen om uit te kiezen. Er zijn zo’n 360 kaarten die ook nog op groot formaat zijn uit te printen. Een export naar Excel of Opendoc is mogelijk. De manier van presenteren dwingt je om echt naar de gegevens te kijken. Schokkende resultaten zijn visueel direct herkenbaar.
De site is gemaakt door professoren van zowel de universiteit van Michigan als die van Sheffield. Een mooie mix van disciplines leidt tot dit prachtige resultaat.
Hieronder eerst een voorbeeld van een ‘normale’ kaart met de ‘normale’ proporties, daaronder een kaart waarin duidelijk wordt wat het computerbezit is (cijfers van 2002).
Normale weergave
Proportionele weergave –> hoeveelheid computers
Update: dankzij een tip van Jeroen van Beijnen in de comments bij deze nog een TED-video die ook gebruik maakt van deze kaarten. Ontluisterend.
Ik geloof in inspirerende en krachtige e-Learning ervaringen. Ik geloof dat je mensen en organisaties met e-Learning kunt raken en iets waardevols kunt bieden door leren en werken te verbinden.
Vanuit mijn bureau Leerbeleving help ik u graag bij het ontwerpen en implementeren van krachtige e-Learning met rendement! Of het succesvol realiseren bij een passend e-Learning eco-systeem.
Als onafhankelijk adviseur en trainer help ik u op een praktische, heldere en eerlijke manier verder!
PicMonkey is gemaakt door de ontwikkelaars van Picnik, een erg fijne editor. Deze editor is echter in 2010 gekocht door Google en is nu deels overgenomen in Google+. De site Picnik is dit jaar gesloten, zie voor uitleg hierover de site van Picnik. PicMonkey gebruik ik vooral veel als ik een aantal afbeeldingen verwerk in een leeromgeving of blogpost en ik wil ze een consistente look geven. Bijvoorbeeld wil ik dat alle afbeeldingen dezelfde afmetingen hebben en afgeronde hoeken met een schaduw. Dan is PicMonkey de snelste en eenvoudigste tool waarmee ik dit kan doen. Nu nog gratis te gebruiken maar het lijkt erop dat ze hetzelfde fremium model willen gaan invoeren dat Picnik ook had: een grote set aan functionaliteiten kun je gratis gebruiken en voor een beperkt jaarlijks bedrag kun je een rijkere set aan functionaliteiten gebruiken.
Vandaag verzorgde ik samen met een andere ADE’er (= Apple Distinguished Educator) twee workshops aan kinderen in de leeftijd van 12 tot 18. Het evenement Picnic was er in 2 uitvoeringen en was gericht op nieuwe media, innovatie en creativiteit. Ik was op 
