Vorige week schreef Wilfred Rubens een post over conferenties (met een mooie presentatie). De vraag is welke vorm conferenties moeten/kunnen hebben en of het anders kan. Al eerder schreef ik over mijn ontevreden gevoel vanuit mij als spreker bij het Nationale e-learning Congres.
“Improving Conferences through Increased Participation”
Op vrijdag 20 februari nam ik deel aan een online meeting met de titel “Panel, Engagement: Improving Conferences through Increased Participation”. Deze sessie werd ingevuld door Tony Karrer, Michelle Lentz, Alec Couros, Dave Cormier en werd gemodereerd door George Siemens. Er werd gebruik gemaakt van Adobe Connect. De hele meeting is opgenomen en ook nog eens gratis te bekijken.
Het viel me niet mee om de boodschap goed mee te krijgen omdat ik tegelijkertijd luisterde naar de sprekers en ook de chatteksten las van de ruim 50 deelnemers. In het kleine scherm vlogen de opmerkingen om je oren. Er ontstonden hele aardige discussies en er werden heel wat urls uitgewisseld. In de tussentijd waren ook nog een heel aantal deelnemers aan het Twitteren, waaronder enkele Nederlanders (@siavogel en @hermanpost). De sprekers typte ook nog mee.
Wat is me bijgebleven?
- het is leuk om aan dit soort online sessies mee te doen;
- wel een beetje saai omdat er alleen tekst is;
- ik vind het lastig om de boodschap goed op te pikken (door verdeelde aandacht op chatvenster en audio), de taal kan hierbij nog een rol spelen;
- iedereen heeft weer andere doelen bij een face-to-face conferentie. Sommige willen vooral inspiratie opdoen, anderen zoeken wetenschappelijke onderbouwing van inzichten;
- Amerikaanse conferenties zijn vaak rijker qua vormen dan de Nederlandse. Zo is Learning 2008 van Elliott Masie een voorbeeld van een didactisch gevarieerde conferentie waarbij het leren al voor het congres begint.
- bij veel conferenties is het nog slecht gesteld met wifi. Hierdoor is het moeilijker om live te bloggen, te Twitteren etc.
- informele leren heeft voor vele deelnemers een grote waarde.
Suggesties voor nieuwe stijl conferenties
Sommige conferenties zijn al jaren en jaren hetzelfde qua opzet. Alsof er sinds 1999 niets gebeurd is. Bij veel conferenties heb ik het idee dat ze ook een DVD en een set PowerPoints hadden kunnen geven. Had iedereen tijd gescheeld. Tijd voor echte goede conferenties.
Suggesties:
- zorg voor gratis wifi, in de zalen maar ook op de gang;
- bied online activiteiten aan voordat de conferentie begint;
- faciliteer informeel leren (met applicaties, momenten, zitjes, etc.);
- varieer de werkvormen en beperk Death by PowerPoint;
- zorg voor differentiatie qua kennisniveau;
- motiveer mensen om content te creëren;
- motiveer sprekers om extra content aan te bieden;
- zorg voor een speciaal gevoel, creëer een belevenis.
Heb jij nog suggesties/ideeën/opmerkingen hoe we conferenties waardevoller kunnen maken: laat het weten!
Goed verhaal Marcel. Eigenlijk zouden traditionele conferenties volledig online kunnen. Er is inderdaad vaak weinig interactiviteit en de workshops zijn vaak meer presentaties. Die zouden doorgaans van hogere kwaliteit zijn als de spreker ze rustig voor de camera kon vertellen en achteraf (desnoods via video conferencing) vragen van geïnteresseerden kan beantwoorden.
Ik sluit me helemaal aan bij je suggesties.
Hoi Fons,
Voor mij is er wel een duidelijke meerwaarde van een face-to-face conferentie. Als ik weer Elliott Masie’s Learning 2008 als voorbeeld neem: daar leer je mensen kennen, word je geïnspireerd door sprekers, heb je heftige discussies met vakbroeders, geniet je van de afwisselende en ‘kloppende’ werkvormen etc. In mijn geval heb ik extra veel geleerd door veel te bloggen en ’s avonds nog met anderen af te spreken.
Al met al een hele intense ervaring omdat je volledig met je vak en passie bezig bent, van ’s morgens 8.00 uur tot ’s avonds 23.00 uur. Bij een online conferentie ontbreekt die onderdompeling en word ik zelfs bij deze sessie van 1 uur al afgeleid.
Ik pleit dus voor een verdere intensivering van Nederlandse conferenties waarbij het luisteren, leren wordt, en leren een echte leerbeleving wordt. Rijk en krachtig.
Hartelijke groeten! Marcel
Ik denk niet dat de vorm van een conferentie heel erg veel invloed heeft op het effect hiervan. De vorm is namelijk een van de vele aspecten die van belang is voor een goede conferentie.
Of een conferentie effect heeft zal namelijk van veel meer zaken afhangen. Het publiek, de sprekers, het programma, de workshops, het niveau, de ondersteuning spelen hierbij ook allemaal mee.
Van de verschillende aspecten is de vorm denk ik het minst belangrijke. Belangrijker is dat je actieve en enthousiaste bezoekers en sprekers hebben die echt kennis willen delen en op een juiste manier hun boodschap kunnen overbrengen.
Als je deze groep mensen bij elkaar hebt, dan is het niet zo belangrijk dat er geen wifi, hippe hoekjes, korte presentaties e.d. hebt. Dan is de vorm niet belangrijk, maar het proces!
Hoi Jeroen,
Ik begrijp wat je zegt. Als je alleen vorm hebt maar geen inhoud dan heb je een lege huls zonder waarde. Ik denk dde rol van de organisator een faciliterende en inspirerende moet zijn. Die moet goede sprekers uitnodigen, een stevig inhoudelijk programma verzorgen én zorgen voor een optimaal leerevent.
De vorm kan de inhoud en de waarde tegenwerken. Als de locatie niet goed is, de groep te groot etc. dan kan het echte kennisdelen en interacteren in de weg staan. Ook het aanspreken van deelnemers met een verschillend kennisniveau is imho belangrijk.
Tezamen zijn dit ingrediënten voor een succesvolle conferentie. Jouw aanvullingen en andere accenten zijn hierbij van harte welkom!
Hartelijke groeten, Marcel
Hai Marcel,
Interessant onderwerp. Hoewel ik op iedere conferentie wel iets mee pik, sluit het zelden echt aan bij mijn verwachtingen en wensen.
In de vorm zijn zeker verbeteringen mogelijk maar voor mij liggen de mogelijkheden in de inhoud en de daarbij goed gekozen werkvormen (en groepsgrootte!).
De sprekers zijn afwisselend wetenschappers, gebruikers en aanbieders. Onderwerpen zijn breed en daardoor blijft het net iets te algemeen allemaal. Het is meer aanbod dan vraag gericht.
De sessies zouden meer als opleidingen moeten worden aangepakt; benoem doel, doelgroep, scope (en communiceer die duidelijk) en kies daarbij de werkvorm. Nu moet alles voor iedereen toegankelijk en interessant zijn en mist het diepte voor “gevorderden”en “overzicht” voor beginners.
Een idee is om deelnemers meer te betrekken bij het programma. Door vooraf vakgroepen van deelnemers samen te stellen (bv zorg, overheid, retail etc.) kan de behoefte en het niveau van deelnemers worden geïnventariseerd. Zo’n vakgroep kan ook gevraagd worden zelf een sessie te organiseren en voor onderwerpen die het programma niet halen weten mensen in ieder geval elkaar te vinden om een afspraak te maken. Interessante ‘voorbeeldbedrijven’ die nu geen conferenties bezoeken kunnen zo door een vakgroep ook worden uitgenodigd om mee te doen.
Als mensen een actievere rol krijgen zal dat ook zeker bijdragen aan de “belevenis”
Het is nu teveel voor opleiders en te weinig door opleiders.
Belangrijk is om te beseffen dat mensen m.i. nog teveel met een standaard conference mode deelnemen. Vooral luisteren in plaats van actief meedoen. Aan het verwachtingsmanagement kan nog wel het e.e.a. worden verbeterd.
Verder valt mij op / is mijn ervaring dat het regelmatig voorkomt dat je tijdens een conferentie met een aantal mensen iets afspreekt om na de conferentie nog wat zaken uit te wisselen of samen aan iets te werken. In de praktijk komt daar niet of nauwelijks wat van terecht. Men keert terug in de waan van alledag. Ik heb zo niet de kant-en-klare oplossing hiervoor, maar zou voor mij nog een extra meerwaarde kunnen bieden.
@ Sigrid,
Dank voor je reactie. Je mix van soorten ‘aanbieders’ (wetenschappers, gebruikers, ..) is interessant. Masie doet dit ook, de namen van de sessie geven al aan op wat voor manier en vanuit welk perspectief er een activiteit plaatsvindt. Zo gebruikt hij de werkvorm ‘Learning story’ waarbij een praktijkverhaal verteld wordt door iemand die met de poten in de modder heeft gestaan.
Prachtig idee om de kennis/ervaring van de deelnemers te mobiliseren door ze te betrekken bij het samenstellen van het programma. Moet nog eens verder over worden nagedacht. Is heel erg conferentie2.0! Nu zie je toch vaak dezelfde sprekers terugkomen.
@ Stanley,
Verwachtingsmanagement is een goede. In Nederland gebruiken we misschien vaak te vage en ruime omschrijvingen voor de insteek van een conferentie. Snap ik ook wel omdat je toch veel mensen binnen wilt hebben zitten.
Die opvolging moet ook beter….ik heb wel eens meegemaakt dat een workshopleider een opdracht gaf en na een paar weken kregen we een herinneringmail. Iedereen die de stof had verwerkt ontving van hem een boek. Leuk idee.
Als je nog ideeën hebt om dit laatste punt te versterken: laat het ons weten!
Hartelijke groeten, Marcel
[…] het professionaliseringsbudget mogen opscheppen. Weer een gevalletje jammer-maar-helaas. Het is dus niet alleen de vorm van conferenties die niet aantrekkelijk is, maar ook de […]