27.000 euro uitgeven aan een privé-ontwenningskliniek is niet niks. Dan moet er heel wat aan de hand zijn. En dat is ook met de mensen die gameverslaafd zijn. In de Zembla documentaire van 27 januari komen jongeren en hun ouders aan bod. Vooral jongens. Het meeste aandacht is er voor World of Warcraft, de online game waar ruim 10.000.000 spelers actief zijn.

Vijf tot tien procent is verslaafd
Jeroen Lemmens, onderzoeker aan de UvA, geeft aan dat 5-10% van de gamers verslaafd is. Dit is geen fysieke verslaving zoals bij drank maar een gedragsverslaving waarbij er een compulsieve behoefte is die zich uit een vervelend gevoel als er niet gegamed kan worden. Een jongen vertelt in de documentaire dat ie wel eens 17 uur achter elkaar gegamed heeft en dat zijn hele offline leven eronder lijdt.

Zelf heb ik nu 1,5 jaar een WoW account met als belangrijkste reden dat ik erachter wil komen waarom deze game zo goed is. Waarom speelt iemand 17 uur achter elkaar, jaar na jaar hetzelfde spel met zoveel toewijding?

Lemmens geeft aan dat er een aantal manieren is waarop game-ontwikkelaars gamers vast willen houden:

• beloningen geven;
• uitdagingen bieden;
• geen einde aan spel maken;
• meerdere opdrachten aanbieden die je kunt vervullen;
• sociale druk van andere spelers.

Welke ingrediënten?
Voor onderwijsontwikkelaars is het interessant om te weten wat nou de elementen zijn die er echt toe doen. Die kunnen we wellicht ook gebruiken als ingrediënten voor een krachtige leerbeleving, in een serious game of zelfs buiten de setting van een game. Daarom kocht ik vorig jaar het boekje van Jeroen Lemmens over Gameverslaving.

Daarin noemt hij 6 elementen:

1. Basiselementen (zoals highscore, gamemuziek en levels).
2. Betrokkenheid (zoals virtueel realisme en identificatie).
3. Overwinningen (zoals doelen, balans en beloningen).
4. Aantrekkelijkheid geweld.
5. Online klifhangers (zoals continuïteit en sociale verplichting).
6. Vituele eindeloosheid (zoals virtuele economie).

Een andere keer meer over het boek, de documentaire is best aardig om te zien. Als je een wat breder beeld wilt krijgen van games dan kun je ook naar 2 documentaires van de VPRO kijken uit 2006. De ene heeft als titel ‘Game over & over‘, de andere ‘Droomwereld‘.