mei 16

Via de hut van Wim de Bie konden we jarenlang uitkijken over de wereld. Nu is het afgelopen. Bieslog sluit in ieder geval voorlopig de deuren. Wat ontzettend jammer. Maar wat heeft dit nu met leren te maken?

De Bie inspireert
Vorig jaar heb ik een cursus pod-/vodcasting gevolgd en De Bie kwam daar vertellen waarom hij Bieslog was gestart en op welke manier hij zijn keuzes maakt. Zie ook mijn bericht op Powerlearning. Wat mooi om hem zo te horen vertellen wat hem drijft.

Mij trof de vrijheid die De Bie kreeg van de VPRO om te doen wat zijn hart hem ingaf. Hij vertelde ook dat hij dat zo waardeert aan Internet: je wordt niet geregeerd door de kijkcijfers en De Bie nam geregeld de camera en microfoon in de hand om zo een multimediaal item te maken. Waarover hij wilde.

De Bie informeert en prikkelt
Toch vind ik zijn blog niet vrijblijvend. Soms schrijft De Bie over zijn jazzhelden, soms over historische gebeurtenissen (in zijn eigen leven en daarbuiten), soms over ‘ Het tunneltje’. Vaak geeft hij commentaar over allerdaagse zaken die in de wereld gebeuren.

Hij beschrijft met scherpe pen gedoopt in passie, de kleine en grote dingen. Toen ik in Madrid woonde was Bieslog de virtuele plek waarmee ik mijn dag begon en eindigde. Door de enthousiaste en mooi geschreven beschouwingen gaf De Bie me een heel goede inkijk in wat er leefde in Nederland. Zijn blog gaf me een veel beter beeld dan alle nieuwssites bij elkaar. Hij heeft de gave om zonder cynisme op een pakkende manier de essentie van iets bloot te leggen. Hij ziet de kleine dingen en weet die in een groter perspectief te plaatsen.

Daar kunnen we veel van leren.

Tagged with:
mrt 28

Hoe open kun of moet je zijn op een blog? Deze week heb ik intern een presentatie gegeven over bloggen. Ten eerste heb ik besproken hoe je blogs kunt inzetten in leersituaties.

Blogs in leersituaties
Een mooi voorbeeld vind ik het initiatief van een groep Griekse lerenden die tijdens onze online cursus over e-Learning zelf met een weblog startte. Ze gebruikte de blog om de leerstof te bespreken en zo de een beter begrip te krijgen.

Zelf word ik door het schrijven van een blog geprikkeld om nieuwe ontwikkelingen op te pikken. Je wordt gedwongen om goed te beoordelen wat de waarde van iets is. Als reflectie instrument werkt het prima en door de reacties krijg je ook weer nieuwe ideeën en wordt je eigen mening aangescherpt.

Bloggen met collega’s
Tijdens de presentatie heb ik ook besproken wat de mogelijkheden zijn om bloggen binnen je eigen organisatie te gebruiken. Ten eerste kan het prima worden gebruikt om intern kennis te delen, ten tweede kan het als een etalage naar buiten dienen. Als je met collega’s een inhoudelijk sterke blog kunt schrijven (met authentieke, niet commerciële berichten) dan is dat een prima visitekaartje.

Als opmerking heb ik eerder gehoord dat je dan wel erg veel informatie en inzichten beschikbaar stelt aan meelezende concurrenten.

Radical transparency!
Vorig jaar sprak Wired magazine over dit fenomeen:

Smart companies are sharing secrets with rivals, blogging about products in their pipeline, even admitting to their failures. The name of this new game is RADICAL TRANSPARENCY.

De voorbeelden van Wired zijn wel aardig radicaal maar ik geloof dat openheid over je ideeën en inspiratiebronnen goed is. En het gaat er vooral om wat je met de ideeën doet, hoe je ze toepast. Gebruik de openheid om goede feedback te krijgen en om te laten zien waar je voor staat. Inspireer!

Zie meer artikelen in de Wired:

Radical transparency volgens Wikipedia.

Tagged with:
feb 05

Vandaag ontving ik de eModulair, de digitale nieuwsbrief van de Open Universiteit. Trots werd hierin aangekondigd dat Theo Bovens, de voorzitter van het College van bestuur, is gestart met een weblog. Het is altijd goed om een nieuwe edublogger te zien verschijnen. Met interesse bezocht ik dan ook de blog.

oublog

Het viel me meteen op dat er geen mogelijkheid is om te reageren. Ook worden de berichten (al zijn het er maar twee) niet onder elkaar geplaatst maar oude berichten zijn enkel via een menu bereikbaar. Verder zou ik een sterk inhoudelijk verhaal verwachten maar het blijkt een verslag van de dagelijkse gang van zaken te zijn.

Het ontbreken van de mogelijkheid om te reageren hield me wel bezig. Op iedere blog die ik in mijn RSS-reader voorbij zie komen is er wel de mogelijkheid om een reactie te plaatsen. Daar zit ook een deel van de aantrekkelijkheid voor mij in. Als ik echter kijk op wikipedia dan wordt dit niet als essentieel gezien:

Een weblog, ook wel blog genoemd, is een website waarop regelmatig – soms meerdere keren per dag – nieuwe bijdragen verschijnen en waarop de geboden informatie in omgekeerd chronologische volgorde (het nieuwste bericht verschijnt als eerst) wordt weergegeven. Wie een weblog bezoekt, treft dan ook op de voorpagina de recentste bijdrage(n) aan. De auteur, ook wel blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie die hij wil delen met zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het dan om tekst, maar het kan ook om foto’s (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast) gaan. Weblogs bieden hun lezers ook veelal de mogelijkheid om – al dan niet anoniem – reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.

Hoewel ik mijn afstudeerscriptie met veel plezier heb geschreven bij de OU (OTEC) valt het niveau me toch wat tegen. Zo heb ik vorig jaar nog een cursus gevolgd die op alle punten (qua e-Learning) slecht scoorde. Deze blog is ook een gemiste kans vind ik, de OU zou ook hier iets sterks van kunnen maken. Of is het toch een geslaagde poging om met studenten, medewerkers en potentiële studenten te communiceren? Oordeel zelf.

Reageren mag 😉

Tagged with:
jan 08

Precies 90 jaar nadat soldaat William Henry Bonser Lamin brieven stuurde naar huis worden zijn brieven op zijn weblog gepost. De blog is niet alleen in zijn soort maar laat wel goed zien hoe de wereld van een soldaat er tijdens de Eerste wereldoorlog eruit zag.

Natuurlijk kun je daarvoor andere blogs of websites bekijken zoals van de WOI fanaat en vriend Arjen Labee, die persoonlijk alle plekken afreist en ze fotografeert.

Deze manier van postuum bloggen is ook wel heel aardig omdat je echt de persoon leert kennen en de berichten langzaam je RSS-reader binnenrollen. Een mooi voorbeeld van storytelling.

Enige minpunt vind ik dat er ook andere berichten op de blog staan over bijvoorbeeld de media-aandacht die aan de blog besteed is. Deze berichten zijn niet gemakkelijk herkenbaar. Doet afbreuk aan de beleving bij mij.

Ik vraag me wel af hoeveel middelbare scholieren zich direct realiseren dat er een vertraging van 90 jaar opzit en dat bloggen nu ook weer niet zo oud is. 😉

weblog WOI veteraan

Tagged with:
preload preload preload