Vanavond hebben we bij post HBO-opleiding e-Learning van Fontys geleerd hoe de brandweer de virtuele en werkelijke wereld mixt. Voor de opleiding verzorg ik als gastdocent een aantal sessies met collega docenten als Wilfred Rubens en Piere Gorissen. Een collega die ik erg hoog acht heeft vandaag een sessie verzorgd: Mat Josquin. Mat heeft alles verteld en gedemonstreerd over prikkelende multimediavormen.

Interactieve multimedia belevenis
Mat werkte vroeger voor EDC (European Design Centre). EDC maakt interactieve multimediale belevenissen. Veel mooie projecten kwamen aan bod. Wat Mat vooral benadrukt is het feit dat goede interactieve multimedia een emotie moet opwekken, je moet erdoor gegrepen worden. Hij geeft aan dat FUN belangrijk is. (Ik denk overigens dat het ook een andere emotie mag zijn of dat het niet altijd prettig hoeft te zijn. Het mag ook HARD FUN zijn.)

Reizen door de tijd
Mat laat zien wat je o.a. met virtual reality kunt doen. We lopen door een nieuwe wijk in Eindhoven om zo de nieuwe plannen te bekijken en de omgeving te ervaren maar we kruipen ook door een kleine mechanische machine, in 3D.

Een andere inspirerende productie is gemaakt in opdracht van het Prehistorisch Openluchtmuseum te Eindhoven. Hier kun je rondkijken in een dorp en je kunt reizen in de tijd door op een tijdbalk te klikken. Mooi gemaakt met veel losse stukjes video (en audio) die zorgen voor een fantastisch besef van de ontwikkeling van een kleine nederzetting. Zie ook op de site van EDC.

Door het vuur
Augmented Reality is een vorm waarbij je virtuele informatie integreert in een echte live weergave van de werkelijkheid. Een voorbeeld is het tonen van reclameborden bij voetbalwedstrijden. Deze virtuele reclame wordt ‘over’ de videolaag gelegd en voor de kijker ontstaat 1 geheel.

Bij de brandweer gebruiken ze een techniek waarbij de brandweerman/vrouw voor een trainingssessie met een bepakking door een gebouw loopt. Op de helm is een camera gemonteerd die het beeld opvangt en projecteert op het scherm van de bril. De computer, in de fles op de rug, projecteert op bepaalde plaatsen een bewegend, virtueel beeld.

In de echte omgeving zijn zogenaamde ‘markers’ neergezet. Dit zijn platen met een unieke vorm. Deze vorm wordt door de camera opgepikt en de computer laat het model zien dat bij de marker hoort. Dit kan een animatie zijn van een brandende kast, een scheurende muur, een inzakkend plafond etc. De zichtbare werkelijkheid wordt zo aangevuld. Op die manier kan de brandweer elk bestaand gebouw gebruiken om te trainen.